آن شب

آن شب که ماه بود و فروغ ستاره بود
بر آسمان چشم تو ما را نظاره بود

آن شب فضا ، همه عطر تن تو داشت
هر رایحه ، ترانه ای از عشق می نگاشت

آن شب نگاه تو غزل عشق می  سرود
ابیات آن نگاه ، به جان داد تار و پود

آن شب تمام جان و تن آتش گرفته شد
گل های عشق در بر ما ، نو شکفته شد

آن شب که دست عشق تو و من به هم فشرد
غم از میانه رفت و ره نیستی سپرد

آن شب که فصل عشق ورق خورد در کتاب
چشمان ما یکی شد و بیگانه شد ز خواب

آن شب نشد فسانه و پاینده هست هنوز

بر صفحه ی خیال ، درخشد بسان  روز

دكتر منوچهر سعا دت نوری / نیویورک - ۱۹۶۷

 

 بر گرفته از مجموعه سروده‌های امید وآرزو

د وستدارعشق

ما ، نسل ضربه دیده ز پرگار_نفرت ا یم

ما ، ازبرای_نسل_ بشردرس_عبرت ا یم

با شد د یا رو کلبه ی ما ، پر شود زمهر
ما ، د وستدا ر_ حربه ی عشق و مسرت ا یم

دکتر منوچهر سعادت نوری

بر گرفته از مجموعه سرودههای زنجیرها 

ا ی چرخ

ا ی چر خ چرا که این چنین می گردی
يك ره به نشاط و گه غمین می گردی

گاهی چو بها را ن و گهی مثل خزا ن
کمتر تو دمی ، که بر یقین می گردی

کرد ی چه بسا مرد م عا قل ، حیرا ن
شا ید ، به مد ا ر غا فلین می گردی

بس جمع خرد مند * که برد ی ز جها ن
گو یی به مراد جا هلین می گردی

آن لطف و مر ا حمت دگر نیست ، عیا ن
همسان دل مز احممین می گردی

از منزل يك د وست مجو یی تو نشا ن
د نبا ل همه مخا صمین می گردی

از شیو ه و آ یین تو گیتی به فغا ن
بر ضد _ نکو یا ن ز مین می گردی

با ید ، فلکی د گر نشیند به میا ن
نی همچو تویی که ا ین چنین می گردی

دکتر منوچهر سعا د ت نوری

========================

* با الهام از این رباعی خیام 

ا ی چرخ وفلک خرا بی ا ز کينه ی تست
بيد ا د گر ی شيوه ی د يرينه ی تست
ا ی خا ک ا گر سينه ی تو بشکا فند
بس گوهر قيمتی ، که د ر سينه ی تست 

و در همین زمینه ، بوسعید ابو الخیر سرود ه ا ست

ا ى چرخ بسی لیل و نها ر آ وردی
گه فصل خزا ن و گه بها ر آ وردی
مرد ا ن جهان را همه بردی به زمین
نا مرد کسا ن به روی کارآوردی

 بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها

بهترین حرف ، بهترین راه

حیرت نسل بشر ، د ر بستر آ غا ز تا پا یا ن
از پس ا مروز ، فرد ا ‌ها  چه  زاید بود

بهترین حرف دل ا نسان درین ‌توفنده‌ ها  دوران
" د وست دارم درکنارت" تا که با ید بود

بهترین حرفی که بردل خوش نشیند همچنا ن
"دوست می دارم ترا"هرجا،  که  شا ید بود

بس زوا ل حرف ها دارد دل_ چر خ زما ن
حرف عشق پا یند ه است و مرده نا ید* بود

نفرت و کین است ، خلاف_ مذهب آ زا د گا ن
عشق آن آ ئین که یزدان را خوش آ ید بود

بهترین را ه تمام عمرا نسا ن حد یک ا یما ن
"عشق ورزید ن" که با آن ، زند ه با ید بود

دکتر منوچهر سعادت نوری 

* با الهام از مولوی که چنین سرود

در عشق زنده باید کز مرده هیچ نآید

 بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها

زنجیرها

د نیا ی ما همه زنجیر ا ست

طرحی ز نقطه ، ز تصو یر ا ست

زنجیر شط و نهر  به د ر یا ها

تبخیر و ا بر و با رش فر د ا ها

زنجیر رود و کوه و بیا با ن ها

مرزی به قوم و گونه ی ا نسا ن ها

یا خط جا د ه ها به  تن صحرا

پیوند  کوی و شهر و د هستا ن ها

در دشت  و جلگه د ا منه ی مرتع

زنجیر گله ها  پی  چو پا ن ها

زنجیر نای و نی چه حکا یت ها

د ا رد زعشق و سلسله پیما ن ها

پیوند نا ی و شش به تنفس ها

زنجیر چشم  و  لب به  تجسس ها

زنجیر بوسه بر رخ و بر  لب ها
زنجیر روز و پنجره ی شب ها

زنجیر شب به هفته و مه بر سا ل
مکتوب سرگشا ده ی بس اعما ل

زنجیر اشک و دیده و حسرت ها
زنجیر سینه ،  آهی و عبرت ها

زنجیر دل به عشق و مسرت ها
زنجیر سر به وهم و چه فکرت ها

پیوند عا شقا نه ی د و د لد ا ر
مولود نو رسید ه ی آ ن د ید ا ر

زنجیره ‌ا ی ز کربن و صد ها  ژن
پیوند  خط  فسفر و ا کسیژن

زنجیر کودکی به نوازش ها
هر لحظه فرصتی و چه کا وش ها

طبع جوا ن چو تشنه ی خوشکا می
زنجیره‌ای به چشمه ی خواهش ها

زنجیر زلف یا ر و پر یشا نی
د ل د ر د ر و ن سینه  به آ تش ها

د ر کوچه های عشق به آ ن د لبر
عصر جو ا نی آ مد ه نا گه ، سر

زنجیره‌ ها ی کود کی و پیری
پیو ند کا و شی  به  زمینگیر ی

د ر را ه زند گی به فنا ، پرسه
زنجیری از شما رش یک ، دو ، سه

د نیا ی ما همه زنجیر ا ست
طرحی ز نقطه ، ز تصویر ا ست

دکتر منوچهر سعا دت نوری

بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها

ما نشستیم لب حوض

ما نشستیم  لب حوض*
ماهی ، رَدَّ شد ، بی جفت !

جفت_ ماهی ، نابود !
گل_ رویا ، پژمرد !

ما  و  یک دریا ، بغض
روشنی ، ناگه خفت

مهر ، شد بی پژواک
آب ها ، بس ناپاک !

غنچه ، افتاد به خاک
آدمی ، شد خاشاک !

با بسا دریا ، بغض
ما کجا ؟ و لب حوض ؟

دکتر منوچهرسعا دت نوری

* اشاره است به این سروده ی روانشاد سهراب سپهری

می نشینم لب حوض
گردش_ ماهی ها

روشنی ، من ، گل ، آب

پاکی_ خوشه ی زیست

***

Poem: Beside a Pond

We sat beside a pond/ And on the surface of water/ We saw a fish was moving around, without its mate and bound/ A search was made/ But the mate was not found... More
Manouchehr Saadat Noury, PhD
http://iranian.com/posts/poem-beside-a-pond-64373
مجموعه ی گل غنچه های پندار

خلیج پیوسته فارس

ا ی خلیج  آ بی و پیو سته  فا رس
همرهت نام خوش و برجسته فارس

ا ی خلیج  نیلی  و  نا می فا رس
ا ی نشسته  در کنا ر قوم پا رس

جا ی تو وا لا ترین حد  و مکا ن
در د ل  و در جا ن ما ایرا نیا ن

رونق ا حوا ل د نیا  بود ه ا ی
هرمزت  تنگه  گلوگا ه  جها ن

وصله ی ا صلی  مرز و بوم ما
غبطه ا ی  بر دشمنا ن شوم ما

ا ی خلیج نیلی  و نا می فا رس
چون زمرد می درخشد بر تو نام

تا که ایران هست و دنیا بر د وا م
نا م تو  پا یند ه هست و مستد ا م

د کتر منوچهر سعادت نوری

بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها

نام تازه : مجنون_ عاشق

د ر یک شرو ع_  نم نم _ با را نی
د ر یک شب_ نخست_ زمستا نی

بودی ‌تو ، آن الهه ی افسون ‌ها
گویی ، چنان که جانی وجانانی

گرم سخن زقصه ی خوب عشق
خواب از ميان  پرید ، به آسانی

گشتم اسیر_ وسوسه های دل
زان نکته‌ها ، که افتد و‌ تو دانی

فرزانه عاشقی ز تو زایش یافت
یلدا شبی ، همایش_ طو لا نی

وقت_ سحرگهان ، به کنار_ تو
بودم ، به نام_  تازه و ایما نی

نامی که یاد_ ویژه ، نشان دارد
ازیک وقو ع و حالت_ روحا نی

نامی که چون  طلیعه ی یلدا شد
مفهوم_  یک ‌تولد_  نورا نی

نامی که ثبت د فتر عشاق است
یعنی که شرح عشق و پریشانی

‌گوشم به سوی شهد_ کلا م ‌تو
تا نام_  تازه_  را ، به زبان رانی

"مجنون عاشق" ، آنکه نهادی نام
زان شب ، هویتی شده بنیانی

ازیک وقو ع و حالت_ روحا نی
د ر یک شرو ع_ نم نم_ با را نی 

دکتر منوچهر سعا دت نوری

بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها

تعریف شعر

ای که گفتی شعر و لحن نظم چیست
یا که آیا ، می توان بی شعر زیست
شعر تاریخ است و "حی" و "حاضر" است
بر همه آ ثا ر _ هستی ، نا ظر است

شعر، رود_ جاری_ اندیشه است
راحت_ روح و روان را، ریشه است
ساحت_ صدق و صفا را، پیشه است
قامت زرق و ریا را، تیشه است

شعر، فصلی از خرد، از دانش است
یک کرانه، از هنر، از بینش است
پنجره ، بر کوچه ی آسایش است
چشمه ای از، زایش ست و رویش است

شعر ، یعنی دفتری از بهر عشق
از قرار و از مدار امر عشق
از شکوه و از نشاط شهر عشق
از خروش و از خموش _ بحر عشق

واژه ها را میگزیند شعر، شیک
با زبان و گویش_ مردم، شریک
می گریزد ، از سخن های رکیک
می شکوفد، چون گل از گفتار_ نیک

شعر، یک آیینه است پر نور و سو
نقش انسان می نگارد روبرو
از جوانی تا به پیری کو به کو
از سیاهی تا سپیدی های مو

شعر، یک مکتب و یا دانشکده است
اخگری، از قلب یک آتشکده است
قاصد اوهام_ پیر_ میکده است
خصم اصنام است و خصم بتکده است

شعر فریاداست وبانگ است وندا
بر کند دیوار_ ظلمت را، ز جا
غرشی سازد ، چو رعد اندر فضا
بس نماید راز _ پنهان ، بر ملا

شعر، یعنی آشنا با عدل و داد
دشمن _ بد خویی و ظلم و فساد
ای بسا با شعر، یا با یک سرود
از سر مسند ، ستمگر شد فرود

شعر، یعنی شیون و آه و فغان
از فریب و فتنه های مردمان
از دگر گشت سریع این زمان
از بلایای فجیع _ این جهان

شعر، راه و جاده ای بی انتهاست
سبزه زاری، از دل و احساس ماست
شعر، دریایی ز مهر و اعتناست
چون رهاوردی ز عرش و از سماست

هیچ حرفی ، همردیف شعر نیست
کی توان آخر، بدون شعر زیست
شعر، تاریخ است و "حی" و "حا ضر" است
بر همه آ ثا ر _ هستی ، نا ظر است

دکتر منوچهر سعادت نوری 

بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها